Przejdź do treści
- Uznajemy prawo dziecka do bycia odrębną istotą, osobą – tak dalece jak to jest tylko możliwe – samodzielną i kreatywną.
- Rozumiemy, że każdy ma prawo popełniać błędy, poszukiwać, pytać, wątpić, działać we własnym tempie i wg własnego osobistego planu rozwoju.
- Obserwujemy dziecko, poznajemy Jego umiejętności i możliwości rozwojowe, odczytujemy sygnały jakie wysyła światu na swój temat.
- Przygotowujemy otoczenie dziecka w taki sposób, aby mogło maksymalnie wykorzystać cały potencjał rozwojowy, jakim dysponuje w danym momencie życia.
- Pokazujemy dziecku sposób pracy z materiałem (nie nazywając go zabawką), lecz jednocześnie szanujemy Jego prawo do wyboru własnej drogi w poszukiwaniu rozwiązań i celu.
- Niesiemy dziecku pomoc wtedy gdy Ono jej potrzebuje a nie wtedy, gdy nam – dorosłym wydaje się, że powinniśmy jej udzielić.
- Nie oceniamy; nie nagradzamy za sukcesy i nie karzemy za błędy – bo nie przyznajemy sobie prawa do narzucania komuś naszych subiektywnych odczuć.
- Dajemy dziecku przestrzeń i wolność; pamiętamy o tym, że dorosły skupia się na osiąganiu celu a dla dziecka najważniejsze jest samo działanie.
- Funkcjonujemy w grupie zróżnicowanej wiekowo i rozwojowo traktując różnice jako wartości a nie przeszkody.
- Pomagamy dziecku w stawaniu się osobą samodzielną.
